YOL

   Kimi zaman bir hasret sembolüdür yollar kimi zaman mutluluğa götürür ne kadar uzun olursa olsun katlanırız.

   Hayat da uzun; sonu görünmeyen bir yoldur aslında. Ne zaman karşımıza neyin çıkacağını kestiremeyiz. İçinde mutluluklar, hüzünler, sevgiler, aşklar ve en sonunda ölüm olan bir yol. Yaşamak gerek bu hayatı, yürümek gerek bu yolu. Ama yorulduğumuzda yolun kenarındaki bir uçurumdan atlamayı değil de yine aynı yolun kenarındaki bir ağacın altında oturup dinlenmeyi tercih ederek…

   Düşeni kaldırmak, susayana su vermek yaralıyı iyileştirmek verir yolun tadını. Hiçbir zaman at gözlükleri olmamalı gözümüzde, önümüze bakıp yürürken sağımızda solumuzda olanlardan haberimiz olmalı. Hem yardıma ihtiyacı olana yardım etmek için hem de gelebilecek tehlikeleri önceden kestirebilmek için. Ayağımıza takılan takılacak olan taşlar, yağan yağmur, esen rüzgâr sindirememeli bizi.

   Bu hayatta hep vazgeçmeyenler kazanır. Ben henüz çok kısa olan ömrümde bunu gördüm ve yaptım. Okuduğum kitaplarda, izlediğim filmlerde, gerçek yaşam öykülerinde de gördüm bunu. Geriye dönülen an kaybetmenin başlangıcıdır. Dönüş olmamalı bu hayatta hiçbir zaman.

  Yani Yahya Kemal'in de dediği gibi;

‘’Bir yoldu parıldayan gümüşten;

  Gittik bahs açmadık dönüşten’’
                                                                                                      İsa GÜNERUZ