Neyle
eylersin şimdiden sonra gönlünü, neylersin gidenlerin ardından. Küllükte sigara
eriyip giderken senin gözlerin yanar beynindeki düşüncelerden;
Gidenlerden,
Kalıp da gitmekten beter edenlerden.
Artık
yoktur da bir bahanen ayakta tutsun seni. Birkaç aptal cümle anımsarsın kıyıdan
köşeden;
Senin
iyiliğin, senin denli iyi olduğun deminden.
Var mı bir faydası diye düşünmek gelirken
aklına küfre dönüşür sevdiğin, sonra bir paçavraya dönüşür sevgin, hani o çocuk
neşesiyle üstüne giydiğin…
Ah
ulan dersin sonra; şimdi kimsenin olmadığı, benden başkasının nefes dahi
almadığı sonsuz bir yerde olsam, olsam da içimde ne varsa kussam ve bir tek
kelime aptal tesellisi duymasam… Dersin ve ardından yine dönersin o çok da
sevmediğin dünyana.
Kaldırırsın
kafanı bi’ bakarsın yolun sonuna doğru, manzara güzeldir belki ama yürüyecek
derman bulamazsın dizlerinde. Gündüzler uzundur belki ama gün kısadır işte ya
yarı yolda kalırsam diye bir korku çöker tepene; yürüyemezsin.
Çakılır
beyninin orta yerine neden diye bir soru, o bir kelime mahveder seni günlerce. Kahredersin
çektiğin cefaya hayalini kurduğun sefaya daldığın hülyaya kahredersin…
Sonra
yediğin ne halt varsa gelir aklına yaptığın her hata her yanlış. Bir sebep
lazımdır çünkü sana hatta bir sebepten ziyade bir ceza lazımdır. Kendi kendine
bulman gerekir neyin cezasını çektiğini. Kimin kalbini kırdığını kime umut
verip de yarı yolda bıraktığını kendi kendine bulman gerekir. Elzemdir bu,
bulamazsan şayet attığın her adım suç gibi gelmeye başlar sana.
Sonra
yavaş yavaş boşuna yapılmış gelir yapılan her şey, dost meclislerinde kurulan
cümleler, muhabbete meze olan gülüşmeler ne varsa boş gelir. Sokaklara anlam
yüklersin, yalnız yürümeye, müzik dinlemeye, hüzünlenmeye…
Hiç
düşünmediğin şeyleri düşünmeye başlarsın bir bir.
Fark
edersin ki bazı şeyler bir kere olurmuş hayatta;
Mesela
çok kez kırılabilirmiş insan ama bir kez un ufak olurmuş.
Mesela
çok kez çok kişiyi sevebilirmiş insan ama bir kez âşık olurmuş
Ve
yazık ki âşık olacağı insanı seçemezmiş.
Âşık
olduğu insan çekip gittiğinde dur diyemezmiş insan.
Bunları
düşünmek de bir fayda sağlamaz sana ama düşünürsün işte. Sonra yine kendi
mabedine çekilirsin tek başına. Kahkahalarla başladığın günü ifadesiz bir yüzle
bitirirsin. Bitirmek zorunda bırakılırsın. Böyle zamanlarda dua etmekten umut etmekten
ve bir de ezgilere sarılmaktan vazgeçmeyin;
Hiç
kimseye dua ederken anlattığınız kadar iyi anlatamazsınız kendinizi,
Yaşadığınız
hiçbir şey umut ettiğinizden daha güzel olmaz
Ve
muhakkak bir ezgide bulursunuz kendinizi; sizden daha önce kendini orada bulmuş
birinin sesinden, zihninden…
İsa Güneruz
