HAYAT BEDAVA

          Onlar diyorum, işte onlar... Sokaktalar. Alırken bir bedeli yoktu hayatlarının ama yaşarken her gün ödüyorlar hayatın bedelini. Hiçbiri böyle olsun istemezdi elbet; ama oldu işte.

Onlara dair dökülenler...

 

Gecenin herhangi bir saatinde

Herhangi bir bakkal dükkanından alınan

Herhangi bir poşetle ciğerin taa derinliklerine

Çekilen birkaç nefes bali

Ve ardından gelen birkaç damla gözyaşı

Birinin dudaklarından dökülen;

‘’Hayat bedava kardeş hepimiz aldık

Kimi kullandı kimi bizim gibi bir sigara dumanında yok  etti.’’ sözleri

Biri onbeş dakikalığına da olsa unuttu herşeyi

Nefretini haykırdı bağırışlarında

Kimsenin duyamayacağı kadar yüksek bir sesle.

Sustu ve çöktü olduğu yere

Cebinden çıkardığı bir kağıdı bana uzattı

Kağıdın üstündeki iki basit kelime özetliyordu hayatı:

‘’Neden böyle?’’

Evet,neden böyleydi?

Neden esrar bali tiner hapishane

Onlar mahkumdu

Neden sokaklar birer hapishane avlusu

Onlar voltada boynu bükük biçare

Bilinmez...

Ama hayat bedavaydı işte

Almasaydık keşke

İşte bu da hayatın son cümlesi

Tükenmez kalemler bile elbet tükenir bir yerde...

                                                                            İsa GÜNERUZ